Eenpersoons dekbed

Langzaam wennen haar ogen aan het zonlicht wat door de gordijnen naar binnen schijnt. Hoe laat zou het zijn? ze heeft geen idee. Haar hand glijdt over het tafeltje naast haar bed. Daar ligt haar telefoon. Ze ziet de cijfers oplichten, 10:23. Ze schiet overeind. Haar eenpersoons dekbed glijdt van haar af wanneer ze haar benen over de rand van het bed slingert. Half elf! Hoe laat had ze ook al weer afgesproken? Ze grist haar kleding van de stoel en schiet de badkamer in.

Haast

Vijf minuten later pakt ze opnieuw haar telefoon. Haar vingers vliegen over het beeldscherm en ze toetst een berichtje. Voordat ze het verstuurt, leest ze het nogmaals over. kan dat? Kan ze zeggen dat ze zich niet lekker voelt? Ze wist het berichtje weer. Nee, dat kan ze niet maken. Ze begint aan een nieuwe tekst, maar ook deze verwijdert ze weer. Ze loopt de keuken in en maakt voor zichzelf een espresso. Terwijl de geur van verse koffie door de keuken trekt begint haar telefoon te trillen. Ze kijkt naar het scherm en ziet het een onbekend nummer. Negeren, daar heeft ze nu geen tijd voor.

Terug

Terwijl de koffie in haar kopje druppelt haalt ze een keer diep adem. Zal ze? Kan ze? ja, dat kan ze. ze pakt haar koffie en loopt terug naar haar slaapkamer. De gordijnen zijn nog dicht, het eenpersoons dekbed ligt op de rand van haar bed. Ze zet haar espresso op het tafeltje naast haar bed, realiseert zich dat haar telefoon nog in de keuken ligt, maar ze loopt niet terug. Ze gooit haar kleren terug op de stoel en kijkt naar haar bed. Gaat ze voorzichtig liggen of neemt ze een duik? Ze kiest voor het laatste, springt in haar bed en rolt zich in haar eenpersoons dekbed. Ze sluit de wereld nog even buiten. haar bed is vandaag haar toevluchtsoord.